Ο Πεδάνιος Διοσκορίδης ήταν ένας φημισμένος Έλληνας ιατρός, φαρμακολόγος και βοτανολόγος της αρχαιότητας που έζησε ανάμεσα στο 40 και 90 μ.Χ. και διετέλεσε χειρουργός στα στρατεύματα του Νέρωνα, ως Ρωμαίος πολίτης, λόγω της υιοθεσίας του, από τη ρωμαϊκή οικογένεια των Πεδανίων. Γεννήθηκε την πρώτη δεκαετία του 1ου αιώνα μ.Χ. ίσως στην Ανάζαρβο (γι' αυτό αποκαλείται και Αναζαρβεύς) της Κιλικίας.
Το κυριότερο έργο του, και μοναδικό επιβεβαιωμένης πατρότητας από τα πολλά που έχουν του αποδοθεί, ήταν ένα πεντάτομο βιβλίο με τίτλο: “Περί ύλης Ιατρικής” στο οποίο περιγράφονται περισσότερα από 600 φυτά και οι μέθοδοι απόσπασης και χρήσης μιας χιλιάδας περίπου ουσιών που μπορούν να εξαχθούν από αυτά.
Το έργο αυτό που περιλαμβάνεται ανάμεσα στα επιστημονικά συγγράμματα με την πλέον μακροχρόνια αποδοχή, δέσποσε στη φαρμακολογία από την έκδοσή του, ως τον 17ο αιώνα - οπότε η Αναγέννηση έδωσε μια νέα ώθηση στο αντικείμενο - και γνώρισε πολλές αναθεωρήσεις και προσθήκες.
