Δεν έπρεπε να αψηφήσουν μόνο την αυστηρή σύσταση του φιλολόγου, που τους απέτρεπε να δουν την "χαζοαμερικάνικη ταινία κινουμένων σχεδίων". Έπρεπε και να μαζέψουν δραχμή, δραχμή τα χρήματα του εισιτηρίου για να βρεθούν επιτέλους αυτό το σαββατόβραδο του 1969 απέναντι από την οθόνη του κινηματογράφου, που είχε αρχίσει ήδη να μαγεύει τους ίδιους, αλλά και την γκρίζα εφηβεία της γενιάς τους, με τα έγχρωμα σχέδια του Disney και με μια μουσική επένδυση, που όμοιά της δεν είχαν ακούσει ποτέ πριν.
Η ταινία ήταν η Φαντασία και η εκδοχή που εκτυλισσόταν στην οθόνη ήταν η 6η από μια σειρά διαδοχικών εκδοχών της, μέσα από τις οποίες ανεδείχθη ως μια από τις δημοφιλέστερες ταινίες κινουμένων σχεδίων και ως ένα σημαντικό δείγμα συνέργειας της τέχνης του κινηματογράφου και της επιστήμης. Η Φαντασία, που βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1940, αποτελείται από 8 μέρη, όλα επενδεδυμένα μουσικά με έργα του κλασσικού ρεπερτορίου (Johann Sebastian Bach, Pyotr Ilyich Tchaikovsky, Franz Schubert, Ludwig van Beethoven, Mussorgsky) από τα οποία ένα, που είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια, συνετέθη το 1913 από τον Igor Stravinsky και έφερε τον τίτλο: Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης.
