Sebastião Salgado

Ακόμη κι αν ο αναγνώστης αγνοεί το όνομα του φωτογράφου που πήρε τις φωτογραφίες από το γιγαντιαίο υπέργειο ορυχείο της Serra Pelada, οι ίδιες οι φωτογραφίες είναι πασίγνωστες και συνώνυμες του πυρετού του χρυσού και της απληστίας που είχε καταλάβει την εκατοντάδα χιλιάδων χρυσωρύχων που είχαν προσέλθει οικειοθελώς για να κυνηγήσουν το επικίνδυνο όνειρό τους.

Ο φωτογράφος, λοιπόν, που απαθανάτισε τη μυρμηγκιά των ανθρώπων που ανεβοκατέβαιναν, φορτωμένοι με σάκους με λάσπη τον τεράστιο λάκκο διαμέτρου μισού χιλιομέτρου και βάθους 200 μέτρων,  ονομάζεται Sebastião Salgado. 

Ο Salgado επισκέφτηκε το ορυχείο το 1986, δεκατρία δηλαδή χρόνια αφότου είχε παραιτηθεί από τον Διεθνή Οργανισμό Καφέ και την Παγκόσμια Τράπεζα, για να αφοσιωθεί στη φωτογραφία, το χόμπυ που είχε αναπτύξει, κατά τη διάρκεια των αποστολών στις οποίες είχε λάβει μέρος, ως εμπειρογνώμων οικονομολόγος.

Ο Salgado ως φωτογράφος έχει ταξιδέψει σε περισσότερες από 100 χώρες. Το έργο του - αρχικά εστιασμένο στην τεκμηρίωση των ανθρώπινων τραγωδιών που εκτυλίσσονταν ανά τον κόσμο, και στη συνέχεια στην προβολή της επαπειλούμενης καταστροφής της ομορφιάς της Φύσης - έχει αναγνωρισθεί διεθνώς, ώστε ο ίδιος να αναγορευτεί σε πρέσβη καλής θελήσεως της Unesco. 

Μαζί λοιπόν με τις φωτογραφίες από τη Serra Pelada, δείτε τις περιβαλλοντικές φωτογραφίες του, καθώς και ένα τρέηλερ, από το "Αλάτι της Γης", μια πανέμορφη ταινία για το έργο του Salgado την οποία είχε υπογράψει ο Vim Wenders.

Ανταρκτική

Ιερό βουνό - Αμαζονία

 Ισημερινός. Το πόδι της ιγκουάνα

Άλμπατρος, στο Αρχιπέλαγος της νήσου Γουίλλις.

Walter Ernest Spradberry: Ενας αντιρρησιας συνειδησης ζωγραφος που διακριθηκε στα πεδια των μαχων

 

O Walter Erenst Spradberry ήταν ένας Άγγλος ζωγράφος που αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος του έργου του στη δημιουργία ταξιδιωτικών αφισών, τις οποίες έκανε για λογαριασμό αγγλικών  εταιρειών συγκοινωνίας όπως οι: General, Underground και Southern, πριν την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Φυσικά κύριος σκοπός της εργασίας αυτής ήταν να προβάλλει στο κοινό την ομορφιά των τοπίων της Αγγλικής υπαίθρου, ώστε να το δελεάσει να χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς που θα το μετέφεραν εκεί. Όμως ο Spradbery ενδιαφερόταν να προωθήσει, μαζί με το προϊόν της εταιρείας που τον πλήρωνε, την αγάπη για τη φύση. Ενδιαφερόταν, ειδικά, να εμπνεύσει τους νεαρούς θεατές των αφισών του, οι οποίες κοσμούσαν τα λεωφορεία και τους συρμούς του μετρό, να υιοθετήσουν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής με πεζοπορία και διαβίωση στην ύπαιθρο.

Αυτό το, φυσιολατρικό πνεύμα, που είναι έκδηλο στις αφίσες του, ήταν απόλυτα συναφές με τα ειρηνόφιλα ιδεώδη του, την απόλαυση της χαράς της ζωής και Φύσης, σε συνθήκες ειρήνης. Και πράγματι, με το ξέσπασμα του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, αρνούμενος να παραλάβει όπλο εντάχθηκε στο Ιατρικό Σώμα του Βασιλικού Στρατού και με την ιδιότητα του νοσοκόμου έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, συμπεριλαμβανομένης της μάχης του Σομμ, που ήταν η πλέον πολύνεκρη μάχη του πολέμου (περισσότερο από 1 εκατομμύριο νεκροί, από τους οποίους οι 400.000 Βρετανοί). 

Ο Spradberry, που τιμήθηκε για τη γενναιότητα που επέδειξε κατά τη διάσωση συμπολεμιστών του με μετάλλιο διακεκριμένων πράξεων, την ημέρα που υπεγράφη η ανακωχή, έγραφε από τα χαρακώματα στη μητέρα του: 

Οι εχθροπραξίες σταμάτησαν σε όλα τα μέτωπα στις 11 π.μ. σήμερα. Ω ευτυχισμένες μητέρες, ευτυχισμένες αγαπημένες, ευτυχισμένες γυναίκες, που οι αγαπημένοι σας θα γυρίσουν πίσω ... Κι όσο γι' αυτές τις μοναχικές ψυχές που έχασαν τους δικούς τους, η σημερινή ημέρα είναι σκληρή μαζί τους - με τι οδύνη θα αντιμετωπίσουν άραγε τη χαρά μας; «Ειρήνη στη γη, ανοικτή καρδιά στους ανθρώπους» - μια αόρατη χορωδία το τραγουδά στα στήθη μας - παρακινώντας  μας να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο πιο άξιο των ιδανικών και των φιλοδοξιών μας. Ας ξεκινήσουμε».  

Ας επιστρέψουμε όμως στις ταξιδιωτικές αφίσες του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη. Παρατηρώντας τις θα προσέξετε την απλότητα της γραμμής τους και την προσπάθεια του ζωγράφου να περιλάβει, μόνον ό,τι έκρινε απαραίτητο για την απόδοση των τοπίων του. Όπως έγραφε σε ένα άρθρο του, στο περιοδικό Artist, το 1947, η ταξιδιωτική αφίσα πρέπει να δημιουργείται μετά την επίσκεψη του καλλιτέχνη στο τοπίο, τον εντοπισμό των πλέον διάσημων χαρακτηριστικών του, αλλά και την υιοθέτηση μιας φρέσκιας οπτικής που θα αποκαλύψει πτυχές που ως τώρα είχαν αγνοηθεί, για να τις αναδείξει με απλό, αλλά εντυπωσιακό, αναγνωρίσιμο και αξέχαστο τρόπο.

1933

1933

1931

1927

1932

1930

Mel Hunter, ενας Αμερικανος εικονογραφος

Ο Mel Hunter (1927 - 2004) ήταν ένας αυτοδίδακτος Αμερικανός εικονογράφος του οποίου το κύριο έργο εστιάστηκε στον τομέα της επιστημονικής φαντασίας - συνεργάστηκε με τον Isaac Asimov - επεκτάθηκε όμως σε ένα σωρό τομείς, όπως η ευφάνταστη, αλλά εμπράγματη σχεδίαση προηγμένων τεχνολογιών σε πυραύλους και αεροσκάφη και αργότερα στην καθαυτό επιστημονική εικονογραφία. Από το 1970 στράφηκε στη συγγραφή και εικονογράφηση βιβλίων οικολογικού περιεχομένου για παιδιά, που κυκλοφόρησαν από τον εκδοτικό οίκο World Publishing Co.

Στο πλαίσιο της συνεργασίας του με τον εκδοτικό οίκο παρήγαγε μια σειρά 13 βιβλίων,  με τον υπότιτλο: Παγκόσμια Οικολογία για νεαρούς αναγνώστες, και τίτλους όπως: Πώς εμφανίστηκαν τα φυτά; Πώς εμφανίστηκε ο άνθρωπος, Πώς εμφανίστηκε η Γη; κ.ο.κ. 

Από το πλούσιο λοιπόν έργο του προικισμένου αυτού εικονογράφου, παρουσιάζουμε μερικές εικόνες που ελήφθησαν από τα δύο πρώτα βιβλία που αναφέρουμε. Το χαρακτηριστικό τους ήταν η παιδιάστικης σχεδόν απλότητας εικόνες τους και το εμπεριστατωμένο - οπωσδήποτε στην εποχή τους, αλλά και σήμερα - κείμενό τους.  

Τα βιβλία αυτά είναι προσβάσιμα από το archive. org στις ακόλουθες διευθύνσεις:

• Πώς εμφανίστηκαν τα φυτά; 
• Πώς εμφανίστηκε ο άνθρωπος; 

(H πρόσβαση απαιτεί να ανοίξετε έναν λογαριασμό, και να "δανειστείτε" ένα βιβλίο, για μια ώρα)

Πώς εμφανίστηκαν τα φυτά;

Πώς εμφανίστηκε ο άνθρωπος;

Η τελετη απονομης των βραβειων Νομπελ το 1962

Την 10η Δεκεμβρίου του 1962 σε μια λαμπρή τελετή που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής, ο βασιλιάς της Σουηδίας Γουσταύος ο VI επέδωσε σε τέσσερις Βρετανούς, έναν Αμερικανό βιολόγο και έναν Αμερικανό συγγραφέα ένα μετάλλιο και ένα δίπλωμα Νόμπελ. 

Κατά μια αξιοσημείωτη σύμπτωση όλες οι βραβεύσεις (2 με το Νόμπελ Χημείας, 3 με το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής και 1 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας), είχαν σχέση με την επιστήμη της βιολογίας.

Οι Max Ferdinand Perutz και John Cowdery Kendrew βραβεύτηκαν για την εργασία τους στη δομή των σφαιρικών πρωτεϊνών (αιμοσφαιρίνη και μυοσφαιρίνη). 

H γνωστή τριάδα των Francis Crick, James Watson και Maurice Wilkins για την ανακάλυψη του μοντέλου της δίκλωνης έλικας και ο John Steinbeck:"για τα ρεαλιστικά και ευφάνταστα γραπτά του, που συνδυάζουν όπως κάνουν το συμπονετικό του χιούμορ και την έντονη κοινωνική αντίληψη". 

Η σχέση των 5 πρώτων με τη βιολογία είναι προφανής. Τη σχέση του τελευταίου με την επιστήμη της βιολογίας - της οποία η σπουδή κατά τα νεανικά του χρόνια, αποτυπώθηκε στα βιβλία του: Ο δρόμος με τις φάμπρικες, Τα σταφύλια της οργής και Ημερολόγιο Ταξιδιού από τη Θάλασσα του Κορτέζ την είχαμε παρουσιάσει σε προγενέστερο άρθρο του biology4u, προσβάσιμο από εδώ.

Προς διευκόλυνση του εντοπισμού στο - όχι ιδιαίτερης καλής ποιότητας - βίντεο των βραβευθέντων, παρατίθενται οι φωτογραφίες τους.

Οι Perutz και Kendrew

Crick, Watson, Wilkins

John Steinbeck