Blue Marble

Την 7η Δεκεμβρίου του 1972 η ανθρωπότητα πήρε μιαν εικόνα της εύθραυστης κοιτίδας της στην οποία εμφανίστηκε και συνεχίζει να ζει.

Την είχε τραβήξει κάποιο από τα μέλη του πληρώματος του Απόλλωνα 17, Gene Cernan, Harrison Schmitt Ronald Evans 5 ώρες και 6 λεπτά μετά την απογείωση του διαστημοπλοίου και σε απόσταση 45.000 χιλιομέτρων από τη Γη. Στα πενήντα χρόνια που μεσολάβησαν μετά τη λήψη αυτής της ιστορικής φωτογραφίας που δείχνει πλήρως φωτισμένο τον δίσκο της Γης από τον Ήλιο, κανείς από τους τρεις αστροναύτες δεν καταδέχτηκε να προσδιορίσει, ποιος ήταν ο φωτογράφος της. Κι όμως, η φωτογραφία αυτή που ονομάστηκε από τους ίδιους "Μπλε σφαίρα" ή "Μπλέ βώλος" περιλαμβάνεται ανάμεσα στις πιο εμβληματικές φωτογραφίες του 20ου αιώνα. 

Η εικονα της Ελλαδας και του τοπιου της, μεσα απo τις παλαιες ταξιδιωτικες αφισες

Δεν είναι ακριβώς αφίσες του φυσικού περιβάλλοντος, ώστε να εμπίπτουν ευθέως στη βιολογική θεματολογία της σελίδας. Όμως το περιελάμβαναν και το προέβαλαν με καλαίσθητο και αποτελεσματικό τρόπο, στις μακρινές δεκαετίας του 40, του 50 και του 60, ώστε να δικαιούνται μιας ιδιαίτερης μνείας. Η ιστορία τους ξεκινά το 1929, οπότε ο νεοσυσταθείς Εθνικός Οργανισμός Τουρισμού τις αξιοποίησε, ως το κύριο μέσο για την τουριστική προβολή της χώρας.  Η πρώτη διαφημιστική αφίσα τυπώθηκε την ίδια χρονιά και ήταν μια από τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει η Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη - γνωστή διεθνώς ως Nelly - στην Ακρόπολη.

Ακολούθησαν και άλλες τις οποίες υπέγραψαν σημαντικοί Έλληνες ζωγράφοι, όπως οι  Σπύρος Βασιλείου,  Γιάννης Μόραλης, Παναγιώτης Τέτσης, Γ. Βακιρτζής, κ.ά. ώστε η Ελληνική ταξιδιωτική αφίσα να επαινεθεί και να βραβευτεί σε διεθνείς διαγωνισμούς. Τα θέματά τους, που αφορούν στο φυσικό τοπίο, την ιστορία και τις παραδόσεις, προβάλλουν μια Ελλάδα όμορφη, γεναιόδωρη, αρχοντική και με μεγάλη αυτοπεποίθηση για το μέλλον της. 

Κοιτάζοντας, μερικές από αυτές, μπορεί κάποιος - κι όχι εντελώς άδικα - να σκεφτεί πως η θεματολογία τους και η αισθητική τους, είναι ξεπερασμένες. Ωστόσο η ταπεινή γνώμη του συντάκτη αυτών των γραμμών, θεωρεί πως γι΄αυτόν τον αναχρονισμό δεν φταίνε τόσο οι ίδιες, όσο οι ανέμπνευστες απόπειρες αντιγραφής του προτύπου τους, που το έφθειραν ώστε να το καταστήσουν κουραστικό και ξεπερασμένο. Κι είναι πράγματι γεγονός, ότι οι αφίσες που τυπώθηκαν μετά τη δεκαετία του 70, γενικώς, υστερούν σε σχέση με αυτές που προηγήθηκαν. 

Παρουσιάζουμε λοιπόν μερικές από τις ομορφότερες αφίσες, κατά τη χρονολογική σειρά της εκτύπωσής τους. 

Nelly's 1929

Βουκολικό (Μ. Παπαγεωργίου, 1937)

Μόλος (Π. Βυζάντιος, 1938)

Ανεμόμυλοι και γυναίκα (Μ. Βιτσώρης, 1939)

Νησιωτικό (Σ. Βασιλείου, 1947)

Ακτή Αιγαίου (Π. Τέτσης, 1948)

Νήσος Πόρος (Σ. Βασιλείου, 1948)

Νήσος Μύκονος (Κ. Λινάκης, 1948)

Άθως (Γ. Κοσμαδόπουλος, 1949)

Άνδρος (Γ. Μόσχος, 1949)

Κέρκυρα (Σ. Κούρκουλος, 1949)

Α. Αλεξανδράκης, 1955

Μικρολίμανο και Αθήνα (Γ. Βακιρτζής, 1955)

Ύδρα (Γ. Μόραλης, 1956)

Μπαλκόνι με θέα την Ακρόπολη (Π. Τέτσης, 1959)

Φ. Κάραμποτ, 1961

Οι ομορφες ακουαρελες μιας απο τις εκδοσεις της "Περι υλης Ιατρικης" του Διοσκουριδη

Ο Πεδάνιος Διοσκορίδης ήταν ένας φημισμένος Έλληνας ιατρός, φαρμακολόγος και βοτανολόγος της αρχαιότητας που έζησε ανάμεσα στο 40 και 90 μ.Χ. και διετέλεσε χειρουργός στα στρατεύματα του Νέρωνα, ως Ρωμαίος πολίτης, λόγω της υιοθεσίας του, από τη ρωμαϊκή οικογένεια των Πεδανίων. Γεννήθηκε την πρώτη δεκαετία του 1ου αιώνα μ.Χ. ίσως στην Ανάζαρβο (γι' αυτό αποκαλείται και Αναζαρβεύς) της Κιλικίας.

Το κυριότερο έργο του, και μοναδικό επιβεβαιωμένης πατρότητας από τα πολλά που έχουν του αποδοθεί, ήταν ένα πεντάτομο βιβλίο με τίτλο: “Περί ύλης Ιατρικής” στο οποίο περιγράφονται περισσότερα από 600 φυτά και οι μέθοδοι απόσπασης και χρήσης μιας χιλιάδας περίπου ουσιών που μπορούν να εξαχθούν από αυτά.

Το έργο αυτό που περιλαμβάνεται ανάμεσα στα επιστημονικά συγγράμματα με την πλέον μακροχρόνια αποδοχή, δέσποσε στη φαρμακολογία από την έκδοσή του, ως τον 17ο αιώνα - οπότε η Αναγέννηση έδωσε μια νέα ώθηση στο αντικείμενο - και γνώρισε πολλές αναθεωρήσεις και προσθήκες.

Οι νομαδες της Μογγολιας

Την κινηματογραφική τέχνη η σελίδα την προσλαμβάνει και την κατανοεί χωρίς ιδιαίτερη γνώση και εκπαίδευση, παρά ως απλός θεατής της. Αλλά και την σχέση ανάμεσα στη Φυσική και την Πολιτισμική Ιστορία κάθε τόπου, η σελίδα τη διαισθάνεται βιωματικά και αυθαίρετα, χωρίς κάποια θεωρητική προετοιμασία και τεκμηρίωση.

Παρακολουθώντας όμως το βίντεο που σας προτείνουμε θαυμάσαμε την κινηματογραφική τέχνη και επαληθεύσαμε τη διαίσθησή μας για τη σχέση του φυσικού με το πολιτισμικό περιβάλλον.

Αν και η μικρή ταινία που σας προτείνουμε, για τη ζωή των νομάδων της Μογγολίας, δεν έχει ούτε έναν διάλογο, ούτε ένα υπότιτλο είναι συναρπαστική. Και δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η παράδοση, οι συνήθειες, και η κοινωνική ζωή βρίσκουν πάντα τον τρόπο να εναρμονίζουν την καθημερινότητα κάθε ανθρώπινης ομάδας, με τις δυσκολίες και τις δυνατότητες του φυσικού περιβάλλοντος στο οποίο ζει.

Δημιουργός της είναι ο Brandon Li, ένας σύγχρονος νομάδας κινηματογραφιστής   που τον τόπο διαμονής του τον καθορίζει η έμπνευσή του και του οποίου οι αριστουργηματικές μικρού μήκους, ταξιδιωτικές ταινίες έχουν γυριστεί για λογαριασμό πελατών, όπως το National Geographic, το Smithsonian Institute, το BBC και το περιοδικό Time. 

Παρακολουθήστε την, δεν είναι μεγάλη. Λίγο παραπάνω από 6 λεπτά, που θα σας αποζημιώσουν. Καλημέρα σας.

Anna Atkins: Μια πρωτοπoρος των επιστημονικων απεικονισεων

Oι αναγνώστες της σελίδας γνωρίζουν πως εκτός από τις εικόνες, τις φωτογραφίες και γενικά τις αναπαραστάσεις της Βιολογίας, της αρέσουν και οι ιστορίες της. 

Έτσι η σελίδα δεν θα μπορούσε να αφήσει ασχολίαστη μια έκδοση του 19ου αιώνα που αποτελεί ορόσημο, καθώς ήταν η πρώτη την οποία υπέγραφε γυναίκα φωτογράφος και διότι ήταν η πρώτη που αποτελείτο αποκλειστικά από “φωτογραφίες”.

Αυτή λοιπόν η έκδοση έφερε τον τίτλο “Φωτογραφίες των Βρετανικών Φυκών” και περιελάμβανε μια συλλογή απεικονίσεων φυκών, την οποία η φωτογράφος εξέδωσε τμηματικά από το 1843 ως το 1853, καθώς προσέθετε και αντικαθιστούσε απεικονίσεις.