Οι τρεις αστροναυτες

Να βρίσκεις κάτι που αναζητείς είναι μεγάλη χαρά. Δεν συγκρίνεται όμως με το να ανακαλύπτεις κάτι, που δεν είχες καν υπόψη σου πως υπάρχει.

Αυτό το συναίσθημα αισθανθήκαμε, όταν στην καθημερινή αναζήτησή στο διαδίκτυο, πέσαμε πάνω σε ένα βιβλίο που είχε γράψει ο Umberto Eco το 1966, με τίτλο: Οι τρεις αστροναύτες.

Το βιβλίο, που τάχα είναι γραμμένο για παιδιά, αφηγείται την ιστορία, 3 αστροναυτών, ενός Αμερικανού, ενός Σοβιετικού και ενός Κινέζου που στη μακρινή δεκαετία του 60, ενώ δηλαδή ο Ψυχρός Πόλεμος και η Σινοσοβιετική διένεξη εξελίσσονταν, βρέθηκαν με τα διαστημόπλοιά τους ο καθένας, στον πλανήτη Άρη. Ήταν 3 γενναίοι άνδρες που αν και γνώριζαν ότι ίσως δεν επιστρέψουν στη Γη, ανέλαβε, ο καθένας για λογαριασμό της χώρας του, να αναζητήσει μια πιθανή κατοικία για τον άνθρωπο, τώρα που είχε συνειδητοποιηθεί το πρόβλημα του υπερπληθυσμού στον πλανήτη.

Καθένας τους ήθελε πρώτος να πατήσει το πόδι στον Άρη, έτυχε όμως και οι τρεις να προσεδαφιστούν ταυτόχρονα πάνω του. Είχαν πολλούς λόγους να αντιπαθεί ο ένας τον άλλο. Δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα, μια όταν ο Αμερικανός θέλει να χαιρετίσει κάποιον του λέει How do you do, ο Ρώσσος  ЗдрАвствуйте, ενώ ο Κινέζος 你怎么样 .

Όμως όταν έπεσε το βράδυ και ένοιωσαν νοσταλγία για τη Γη, που έλαμπε μέσα στην νύχτα σαν μακρινό αστέρι, ο Αμερικανός είπε Mommy, o Ρώσσος Mamochka και ο Κινέζος κάτι που ακούστηκε σαν Mama. Έτσι συνειδητοποίησαν ξαφνικά ότι είχαν πει την ίδια λέξη και ότι είχαν αισθανθεί το ίδιο συναίσθημα. Χαμογέλασαν λοιπόν ο ένας στον άλλο, άναψαν μιαν ωραία φωτιά και άρχισε ο καθένας να τραγουδάει τα τραγούδια της πατρίδας του, προσμένοντας να έρθει το πρωί για να γνωριστούν καλύτερα...

Η όμορφη ιστορία συνεχίζεται το επόμενο πρωί, με την συνάντηση των αστροναυτών με έναν Αρειανό που είχε αποτρόπαια όψη και ο οποίο μόλις τους είδε είπε: Γκρρρ, πράγμα που στη γλώσσα του σημαίνει: Θεέ μου, πού βρέθηκαν αυτές οι φρικτές υπάρξεις;  

Νομίζοντας όμως οι γήινοι πως αυτό ήταν πολεμική κραυγή,  του έριξαν με τα ατομικά όπλα τους. Τότε όμως ήταν που είδαν ένα μικρό αρειανό πουλάκι που έχει πέσει από τη φωλιά του στο έδαφος, να τρέμει σύγκορμο από τον φόβο του και το κρύο τού πρωινού του Άρη.

Ήταν ένα σπαρακτικό θέαμα και για τους τρεις τους· ωστόσο το δάκρυ τους, καμμία βοήθεια δεν μπορούσε να του προσφέρει. Και τότε συνέβηκε κάτι απρόσμενο. Ο Αρειανός πλησίασε το πουλάκι, το κύτταξε και έβγαλε δύο τούφες καπνού από το σώμα του.

Προσέχοντάς οι τρεις  λίγο περισσότερο τον Αρειανό, είδαν με έκπληξη ότι από το πρόσωπό είχε κυλήσει ένα δάκρυ, γιατί ο Αρειανός  έκλαιγε με τον δικό του αρειανό τρόπο... Αμέσως μετά, όταν ο Αρειανός σήκωσε το πουλάκι στα έξι του χέρια, ο Κινέζος στράφηκε στους άλλους και τους είπε: Είδατε; Νομίσαμε πως αυτό το τέρας είναι διαφορετικό από εμάς. Όμως μπορεί και κλαίει, έχει καρδιά και το δίχως άλλο έχει μυαλό!

Συνειδητοποιώντας λοιπόν και οι τρεις πως το ότι είμαστε διαφορετικοί, δεν είναι λόγος για να είμαστε και εχθροί, πλησίασαν το παράξενο πλάσμα που έτεινε τα 6 χέρια του να τους χαιρετίσει και του προσέφεραν νερό από τη Γη, που το πλάσμα καταχάρηκε.

Η ιστορία τελειώνει όταν οι τρεις επιστρέφοντας στη Γη, έχουν πάρει πια το μάθημά τους. Καθένας μας έχει τον τρόπο του, μπορούμε όμως να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο.

Mε αυτό το όμορφο λοιπόν παραμύθι, ο μεγάλος σημειολόγος, φιλόσοφος και λογοτέχνης δίνει ένα μάθημα ανεκτικότητας στους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες του, αλλά και σημειολογίας, καθώς το κείμενο συνομιλεί με τα σύμβολα  και τα σημεία που περιέχουν οι όμορφες εικόνες του βιβλίου τις οποίες φιλοτέχνησε ο Eugenio Carmi.

Παραπέμπουμε στον μοναδικό σύνδεσμο στο οποίο βρήκαμε το βιβλίο ολόκληρο. Ατυχώς είναι στη μορφή φωτογραφιών. Μπορείτε όμως να το διαβάσετε ολόκληρο, να χαρείτε τα προσιτά Αγγλικά του και τις όμορφες εικόνες του. Η πρόσβαση λοιπόν από εδώ!