Kποιες φορές στη Βιολογία συμβαίνει μια επιστημονικά ακριβέστατη περιγραφή να διατυπώνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε η διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα στην επιστήμη και στην τέχνη, να μοιάζει αδιόρατη, αν όχι πλασματική. Διαβάστε παρακαλώ το ακόλουθο απόσπασμα που το συνέγραψε ο Anton Kerner von Marilaun, ένας σημαντικός Αυστριακός βοτανολόγος του 19ου αιώνα, για να περιγράψει την οικολογική διαδοχή και το σφρίγος της ζωής, και ίσως συμφωνήσετε:
…και τα χρόνια περνούν μέχρι μια δεύτερη γενιά φυτών να μπορέσει να αναπτυχθεί ισχυρότερη και πιο πλούσια στο προετοιμασμένο έδαφος. Το φυτικό βασίλειο όμως εργάζεται χωρίς σταματημό και επεκτείνει συνεχώς το πράσινο οικοδόμημα του. Στα απομεινάρια των αφανισμένων ριζών, καινούργιες και νεώτερες φυτικές μορφές βλαστάνουν και αυτή η ακούραστη μεταβολή συνεχίζεται, μέχρι οι σκιεροί θόλοι των υψηλών δένδρων να θροήσουν πάνω από τον πλούσιο χούμο του εδάφους.
Δείτε όμως και μερικές από τις ξυλογραφίες που συνοδεύουν το πλέον σημαντικό έργο του, τη «Φυσική Ιστορία των Φυτών, των μορφών τους, της ανάπτυξης, της αναπαραγωγής και της κατανομής τους» που εκδόθηκε στη Γερμανική γλώσσα το 1887. Αυτή τη φορά δεν είναι η ποίηση ή λογοτεχνία που καταρρίπτουν το όριο ανάμεσα στην τέχνη και στην επιστήμη, αλλά η ζωγραφική. Η ακριβής, τεκμηριωμένη και ταυτόχρονα γοητευτική.
