Πριν μερικά χρόνια η Μαρία Πόποβα, μια Βουλγαροαμερικανίς συγγραφέας, ποιήτρια και αρθρογράφος, πρόσεξε κατά την επίσκεψή της στο σπίτι μιας φίλης της, πως πάνω από την κούνια του μωρού κρεμόταν ένας πανόδετος χάρτης, από αυτούς που κάποτε χρησιμοποιούνταν ευρύτατα στην εκπαίδευση. Ο χάρτης παρουσίαζε σε μαύρο φόντο, το διάγραμμα ενός σαλιγκαριού και της ανατομίας του.
Η συγγραφέας εντυπωσιάστηκε από τη σαφήνεια των γραμμών του καλλιτέχνη και την αισθητικά, αλλά και παιδαγωγικά μινιμαλιστική δεξιότητά του, να συμπεριλάβει μόνον τα απολύτως αναγκαία χαρακτηριστικά της εσωτερικής ανατομίας του μαλακίου. Κοιτάζοντας λοιπόν πιο προσεκτικά το διάγραμμα είδε ότι στη δεξιά κάτω γωνία του υπήρχε γραμμένη μια χρονολογία (1955) - που προφανώς ήταν το έτος δημιουργίας του έργου, και ένα όνομα που ίσως ήταν το όνομα του καλλιτέχνη (P. Sougy).
Ενδιαφερόμενη να μάθει κάτι περισσότερο για τον καλλιτέχνη αυτόν, άρχισε να ψάχνει οτιδήποτε τον αφορούσε σε βιβλιοθήκες, παλαιοπωλεία, φτάνοντας ως και στα αρχεία του Γαλλικού κράτους. Το αποτέλεσμα της έρευνας της, όσον αφορά στον άνθρωπο ήταν φτωχό. Το μόνο που βρήκε ήταν ότι ο καλλιτέχνης - πλήρες όνομά του ήταν Paul Sougy - το 1940 εργαζόταν ως επιμελητής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Ορλεάνης. Τότε ανέλαβε, για λογαριασμό του κληροδοτήματος του Louis Thomas Jérôme Auzoux (θα θυμάστε, του επινοητικού Γάλλου γιατρού, που κατασκεύασε τρισδιάστατα μοντέλα οργανισμών, από πεπιεσμένο χαρτί) τη δημιουργία εποπτικών χαρτών βιολογίας, που θα προορίζονταν για τις αίθουσες διδασκαλίας των Γαλλικών σχολείων. Εντός της επόμενης δεκαετίας ο Sougy φιλοτέχνησε δεκάδες τέτοιους χάρτες οι οποίοι σταδιακά ανακαλύπτονται σε συλλογές, ξεχασμένα ντουλάπια και παλαιοπωλεία.
Δείτε τους. Θα διαπιστώσετε πως το φόντο είναι σκοτεινό. Η σαφήνεια όμως του σχεδίου, είναι εκτυφλωτική.
Για τη σύνταξη του άρθρου ως κύρια πηγή πληροφοριών και εικόνων, χρησιμοποιήθηκε η ιστοσελίδα: The marginalian.org.
